تعیین نقش همدلی و سبک زندگی اسلامی‌ در تبیین رفتار جامعه یار معلمان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی

2 دانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش همدلی و سبک زندگی اسلامی‌ در تبیین رفتار جامعه یار در معلمان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان شهرستان اسفراین در سال تحصیلی 95-94 بودند که از بین آنها تعداد 100 نفر به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌ی فهرست واکنش‌های بین فردی دیویس،  سبک زندگی اسلامی کاویانی و استدلال جامعه یار آیزنبرگ بودند.داده های گرد آوری شده با استفاده از  تحلیل رگرسیون همزمان، ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که، بین همدلی و سبک زندگی اسلامی‌ با رفتار جامعه یار رابطه  وجود دارد، هم چنین سبک زندگی اسلامی‌ پیش بینی کننده رفتار جامعه یار است. بنابر این می‌توان گفت شیوه زندگی اسلامی‌ نقش مهمی‌ در تعاملات اجتماعی جامعه دارد و منجر به کاهش نابهنجاریهای اجتماعی می‌گردد،هم چنین وجود ظرفیت بالای همدلی در هر فردی، سبب تأثیرپذیری، از خود گذشتن، توجه به نیازهای دیگران و همدلی با آنان می‌شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Determine the role of empathy and Islamic lifestyle in explaining prosocial behavior teachers

نویسندگان [English]

  • A Atadokht 1
  • S Basharpoor 1
  • H Dowlati 2
1 Associate Professor of Psychology, University of Mohaghegh Ardabili
2 Ph.D. student of Psychology, University of Mohaghegh Ardabili
چکیده [English]

This study was conducted to determine the role of empathy and Islamic lifestyle in explaining prosocial behavior in teachers. Population of this study included all teachers in Isfahan in the school year of 94-95 out of whom 100 teachers were selected through stratified random sampling. In this descriptive-correlational research, the data were gathered through Interpersonal Reactions Inventory by Davis, Eisenberg's Prosocial Reasoning and Kaviani's Islamic Lifestyle Scale. The data were analyzed using regression, Pearson correlation, and the analysis of variance. The results revealed a relationship between empathy and prosocial behavior with Islamic lifestyle. Also, Islamic lifestyle was a predictor of prosocial behavior. Therefore, it can be claimed that Islamic lifestyle plays an important role in social interaction in society and leading to a decrease in the social anomalies. Moreover, there was high capacity for empathy in every individual, due to the influence, devotion, attention to the needs of others and empathizing with them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Empathy
  • Islamic lifestyle
  • prosocial behavior
فاضل قانع، حمید (1391). نقش و جایگاه سبک زندگی در فرآیند شکل گیری تمدن نوین اسلامی. مجموعه مقالات پانزدهمین جشنواره بین المللی پژوهشی شیخ طوسی. قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی، 173- 193.
کاویانی ، محمد(1388). طرح نظریه سبک زندگی بر اساس دیدگاه اسلام و ساخت آزمون سبک زندگی اسلامی و بررسی ویژگی‌های روانسنجی آن. پایان نامه دکتری روان‌شناسی عمومی، دانشگاه اصفهان.
کجباف، محمدباقر ؛ سجادیان، پریناز ؛ کاویانی، محمد و انوری، حسن (1390). رابطه سبک زندگی اسلامی با شادکامی در رضایت از زندگی دانشجویان شهر اصفهان. مجله روان شناسی و دین، 4(4)، 74-61.
عریضی، حمیدرضا و گل پرور، محسن(1390). تحول شناخت و استدلال نوجوانان دختر و پسر راهنمایی در رفتارهای جامعه یار و مساعدت به دیگران. فصلنامه پژوهش های روان شناسی اجتماعی، 1 (3)، 56-36.
مهدوی کنی، محمدسعید (1386). مفهوم سبک زندگی و گستره آن در علوم اجتماعی». فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، 1(1)، 230-199.
یوسفی لویه، مجید؛ فرضی، مرجان؛  پازند، افسان و یوسفی لویه، معصومه (1383). تحول استدلال جامعه پسندانه کودکان و نوجوانان 5 تا 15 ساله. پژوهش های روان شناختی، 14(3، 4)، 41-30.
Alic, A., Ceric, H., & Habibovic, S. (2015). The Connections of Empathy and Life Styles among Bosnian Students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 205, 457-462.
Arizei, H. R. & Golparvar, M. (2012).the transformation cognition and reasoning adolescents guidance in prosocial behavior and help to others. social psychology research, 1(3), 36-56. (Persian).
Bear Hoff, H.W. (2002). Social behavior desirable from the perspective of social psychology, translated by Sadghinejat. R, (2006), first edition, Tehran, publishing Gol Azin. (Persian).
Caviani, M. (2010). design theory of life style based on Islamic perspective and Islamic life-style building test and evaluate the psychometric properties, doctoral thesis in General Psychology, Isfahan, Isfahan University.((Persian).
Davis, M. H., Luce, C., & Kraus, S. J. (1994). The heritability of characteristics associated with dispositional empathy. Journal of personality, 62(3), 369-391.
Eisenberg, N., & Valiente, C. (2002). Parenting and children’s prosocial and moral development. In M. H. Bornstein (Ed.), Handbook of parenting: Vol. 5. Practical issues in parenting (2nd ed., pp. 111–142). Mahwah, NJ: Erlbaum. 
Eisenberg, N., Lennon, R., Roth, K. (1983). Prosocial development: A longitudinal study. Development Psychology, 19, 846-855.
Fazel ghane, H.(2013). role of lifestyle in the process of forming a new Islamic Civilization". Proceedings of Fifteenth International Festival of Sheikh Tusi. Qom: Al-Mustafa International Center for translation and publication, 193 -173.(Persian).
Kajbaf, M.B, Sajjadian, P., kaviani, M., Anvari, H.(2012). investigated the relationship between Islamic lifestyle and happiness in life satisfaction of students in Isfahan, Psychology and Religion, 4 (4), 61-74.(Persian).
Liat Hasenfratz, Ariel Knafo.(2015). Prosocial Behavior, Effects of Parenting and Family Structure on International Encyclopedia of the Social. Behavioral Sciences (Second Edition), Pages 244-249.  
Macmillan, N. (2005). International Dictionary of Psychoanalysis, Volume 1: empathy, Gale, Michigan.
Mahdavi Kani, M. S. (2008). lifestyle concept and its scope in the social sciences. Quarterly Elmi . 1(1), 199 - 230.(Persian).
Martin-Raugh, M. P., Kell, H. J., & Motowidlo, S. J. (2016). Prosocial knowledge mediates effects of agreeableness and emotional intelligence on prosocial behavior. Personality and Individual Differences, 90, 41-49.
Yousefi loya, M., Farzi, M.,Pazand,A.,& Joseph Loya, M. (2004). Development of prosocial reasoning children 5 to 15 years old. Psychological Research, 14 (3 and 4), 41-30.(Persian).