اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله اجتماعی برکاهش میزان مؤلفه‌های پرخاشگری دانش آموزان نوجوان شهر تبریز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

2 استاد تمام دانشگاه تبریز، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

10.22098/jsp.2023.7657.4393

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله اجتماعی برکاهش میزان مؤلفه‌های پرخاشگری دانش‌آموزان انجام گرفت.
روش‌ها: پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه و با پیگیری یک ماهه به انجام رسید. در راستای هدف مذکور 4 نفر واجد شرایط نشانه‌های پرخاشگری به صورت نمونه گیری در دسترس از مدارس دولتی دخترانه ناحیه 2 آموزش و پرورش شهر تبریز در سال 1397 انتخاب شدند؛ به مدت 10 جلسه آموزش مهارت حل مسأله اجتماعی دریافت نمودند. همچنین به منظور بررسی ثبات آموزش، شرکت‌کنندگان، 1 ماه بعد مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها و برای بررسی الگوی تغییرات از پرسشنامه‌های پرخاشگری باس و پری استفاده شد. به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل چشمی نمودارها، درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شده است .
یافته‌ها: یافته‌های بعد از آموزش طرح و دوره‌ی پیگیری، با توجه به درصد بهبودی و اندازه اثر نشان می‌دهد که روش مذکور در کاستن میزان پرخاشگری از تأثیر نسبتاً خوبی برخوردار بوده است.
نتیجه‌گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت حل مسأله اجتماعی قادر است به طور قابل توجهی میزان پرخاشگری را در دانش‌آموزان کاهش دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Social Problem-Solving Skills Training on Reducing Aggression among Adolescent Students in Tabriz

نویسندگان [English]

  • elnaz Aligholizadeh Jahani 1
  • mansour Bayrami 2
1 Master of child and adolescent clinical psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tabriz. Tabriz,, Iran
2 Professor, Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tabriz. Iran
چکیده [English]

Objective: The purpose of this study to determine the effectiveness of social problem-solving training on reducing aggression among adolescent students in Tabriz city.
Methods: In order to achieve these goals and hypotheses, 4 eligible subjects with signs of aggression in a single-subject pilot project with multiple bases were trained during 10 sessions of social problem-solving training. The population of the study consisted of 4 high school students from girls’ public schools in District 2 in Tabriz in the academic year of 2017-2018. Participants were also re-evaluated 1 month later to assess the stability of the training. The data were collected using Buss and Perry aggression questionnaire. In order to assess the research hypotheses, the method of visual analysis of charts, the percentage of recovery, and effect size have been used.
Results: Findings after the plan training and the follow-up period, according to the percentage of recovery and the size of the effect, show that the mentioned method has a relatively good effect in reducing the level of aggression.
Conclusion: Based on this, it can be concluded that teaching social problem solving skills can significantly reduce the level of aggression in students.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aggression
  • Social problem solving
  • Adolescent

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار