مطالعه تطبیقی نحوه ارتباط، مشارکت و حمایت والدین از مدارس در سه کشور ترکیه، کره جنوبی و ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، آذربایجان شرقی، ایران.

2 دانشیار مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، آذربایجان شرقی، ایران.

چکیده

هدف: درک تفاوت­ها و شباهت­های میان کشورها در زمینه نقش والدین در مدرسه می­تواند به سیاست­گذاران برای الگوبرداری از تجارب موفق یاری رساند. این پژوهش نوعی مطالعه تطبیقی-تحلیلی با هدف مطالعه تطبیقی نحوه ارتباط، مشارکت و حمایت والدین از مدارس در سه کشور ترکیه، کره جنوبی و ایران است.
روش‌ها: از روش مطالعه تطبیقی کیفی با بهره­گیری از رویکرد چهارمرحله ای بردی یعنی توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه استفاده شده است. از میان کلیة کشورهای جهان، دو کشور کره جنوبی و ترکیه به لحاظ قرابت فرهنگی و رتبه نسبتا بالا در شاخص­های آموزشی و دسترسی بیشتر به اطلاعات آنها از جانب محققان به عنوان نمونه برای مقایسه با ایران انتخاب شدند. روش و ابزارگردآوری داده ها، اسناد و اطلاعات موجود در پایگاه های اطلاعاتی رسمی این دولت ها، کتاب ها و نشریات مرتبط با موضوع تحقیق است. ملاک ورود منابع به حیطه بررسی اسنادی بود که ترجیحاً به روز بوده و مرتبط با اطلاعات بود. اسنادی انتخاب شدند که در طی سالهای 2018 الی 2023 به چاپ رسیده باشند. برای تعیین اعتبار داخلی، صحت اسناد و برای تعیین اعتبار خارجی، درجة اهمیت اسناد، ارزیابی شد.
یافته‌ها: نتایج نشان می دهد که در کشورهای ترکیه و کره جنوبی به طور کلی به نظام آموزشی و مدارس بیشتر اهمیت می­دهند و به همین دلیل مدارس نیز در این کشورها بیشتر با اولیا در ارتباط هستند. در ایران، در حالی که مدارس نقش مهمی در رشد علمی و تحصیلات دارند، ارتباط آنها با والدین کمتر است و در نتیجه بهره مندی از توانایی های والدین در بهبود نظام تعلیم و تربیت کم تر است. تحلیل تطبیقی نشان می‌دهد که در ایران، الگوی ارتباط با والدین فاقد انسجام نهادی و سیاستی بوده و نیازمند بازطراحی ساختار ارتباطی و مشارکتی بین خانه و مدرسه است.
نتیجه‌گیری: به طورکلی، توسعه تعامل بین والدین و مدارس و آموزشگاه­ها، نیاز به توسعه برنامه­های فرهنگی دارد، توسعه برنامه­های مشارکت اولیا، توسعه تعاملات با مدارس، توسعه برنامه­های بهره­مندی از توانایی­های اولیا و توسعه ارتباط موثر والدین با مدارس است. در نهایت، تقویت نقش والدین در مدارس می‌تواند گامی مؤثر در بهبود کیفیت آموزش، افزایش سرمایه اجتماعی مدرسه و توسعه نظام تربیتی کشور باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A comparative study of parental communication, participation, and support for schools in three countries: Türkiye, South Korea, and Iran

نویسندگان [English]

  • mahmud khorushy 1
  • hamdullah habibi 2
1  Ph.D. Student in Curriculum Planning, Department of Educational Sciences and Psychology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
2  Associate Professor of Educational Administration, Department of Educational Sciences and Psychology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
چکیده [English]

Objective: Understanding the differences and similarities between countries in the role of parents in school can help policymaker’s model successful experiences. This research is a comparative-analytical study with the aim of the comparative study of the way parents communicate, participate and support schools in three countries: Turkiye, South Korea and Iran.
Methods: A qualitative comparative study method was used, utilizing the four-stage Brody approach, namely description, interpretation, juxtaposition, and comparison. Among all the countries in the world, South Korea and Turkiye were selected by researchers as examples for comparison with Iran due to their cultural affinity, relatively high ranking in educational indicators, and greater access to information. The method and tools of data collection are documents and information available in the official databases of these governments, books and publications related to the research topic. The criteria for inclusion in the review were documents that were preferably up-to-date and relevant to the information. Documents published between 2018 and 2023 were selected. To determine internal validity, the accuracy of the documents was evaluated, and to determine external validity, the degree of importance of the documents was evaluated.
Results: The results show that in Turkiye and South Korea, in general, they give more importance to the education system and schools, and for this reason, schools in these countries are also more in touch with parents. In Iran, while schools play an important role in academic growth and education, their communication with parents is less and, as a result, the benefit of parents' abilities in improving the education system is less. Comparative analysis shows that in Iran, the pattern of communication with parent’s lacks institutional and policy coherence and requires redesigning the communication and partnership structure between home and school.
Conclusion: In general, developing interaction between parents and schools and educational institutions requires the development of cultural programs, the development of parent participation programs, the development of interactions with schools, the development of programs to benefit from parents' abilities, and the development of effective parent-school communication. Ultimately, strengthening the role of parents in schools can be an effective step in improving the quality of education, increasing the school's social capital, and developing the country's educational system.

کلیدواژه‌ها [English]

  • School
  • Türkiye
  • South Korea
  • Iran
  • Parental Participation

مراجع

آزمند، م.، و قاسمی‌راد، م. (۱۳۹۲). فصلنامه رشد آموزش پیش دبستانی، پیاپی 18 (بهار).
آقازاده، ا. (۱۳۸۵). آموزش ‌و پرورش تطبیقی. تهران: انتشارات سمت.
ایران نژاد، پ.، فریده تهرانی، ف. (1400). مقایسه تطبیقی برنامه آموزش پیش از دبستان ایران و کره جنوبی. فصلنامه سلامت و آموزش در دوران کودکی، ۲ (۲) ، ۶۱-۴۷.
بسامی، ر.، هراتی، ا.، علوی پویا، ر.، و اسلامی مهر، ص. (1403). دفتر راهنمای فعالیت های انجمن اولیا و مربیان مدارس داخل و خارج از کشور سال تحصیلی 1404-1403. انجمن اولیا و مربیان. چاپ سی و چهارم.
بهرامی‌پور، ف.، کاظمیان‌مقدم، ک.، و هارون‌رشیدی، هـ. (۱۴۰۴). اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر ادراک خود، کفایت اجتماعی و تاب‌آوری کودکان با اختلال یادگیری. فصلنامه ناتوانی‌های یادگیری، ۱۵(۱)، ۲۵–۴۲.  [DOI: 10.22098/jld.2025.15782.2194]
رسول بهی، ش.، خسروی، د.، و بهادر، ح. (1395). بررسی تطبیقی نظام آموزشی ایران و ترکیه. کنفرانس جهانی روانشناسی و علوم تربیتی، حقوق و علوم اجتماعی در آغاز هزاره سوم.
سلیمی، س . (1403). شناسایی و رتبه‌بندی آسیب‌های آموزش مجازی در شبکه شاد و رابطه آن با کیفیت آموزش. فناوری آموزش، 18(2)، 493-508.    [DOI: 10.22061/tej.2024.10097.2943]
صافی، ا. (1396). چالش های عمده نظام راهنمایی و مشاوره در آموزش وپرورش ایران. فصلنامه رشد آموزش مشاور مدرسه، 46.
صبوری خسروشاهی، ح. (1388). آموزش و پرورش در عصر جهانی شدن؛ چالش ها و راهبردهای مواجهه با آن. مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی. 1(1). 153-196.
عصاره، ع. (۱۳۸۹). مطالعات تطبیقی آموزش‌وپرورش دوره اول متوسطه در کشورهای منتخب. انتشارات یادواره کتاب.
فرجاد، م. ع. (1390). کتاب آموزش و پرورش تطبیقی (جلد اول و دوم). ناشر: رشد.
گلدانی، م.، و مؤمنی، ف. (1402). تأثیر نحوۀ هزینه‎ کرد دولت ‎ها در آموزش ‎و پرورش، بر شاخص توسعه انسانی (مقایسه تطبیقی ایران با کشورهای OECD). مطالعات اقتصاد سیاسی بین الملل، 6(1)، 79-105.
میرکمالی، س. م. (1378). تفکر خلاق و باروری آن در سازمانهای آموزشی. مجله روان شناسی و علوم تربیتی. 4(2).
نصیریان، م. (1402). بررسی ارتباط والدین با مدارس و نقش آن در تربیت رسمی و عمومی دانش آموزان. بندرعباس: دومین همایش علمی پژوهشمند.
نظرزاده گیگلو، س.، علائی، س.، محسن‌پور قره‌قاسملو، س.، و سلحشور کورعباسلو، ا. (۱۴۰۳). اثربخشی غنی‌سازی روابط درون‌خانوادگی (با مشارکت والدین) بر مهارت‌های اجتماعی و نارسایی هیجانی دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص. فصلنامه ناتوانی‌های یادگیری، ۱۴(۲)، ۴۵–۶۲.   [DOI: 10.22098/jld.2024.12978.2096]
وفادار، ص.، و جوان بخت اول، ج. (1383). انجمن اولیا و مربیان، ساختار، وظایف و مسئولیت ها. تهران: انجمن اولیا و مربیان.
هاشمی، ط.، و جورکش، ف.، و قلتاش، ع.، و ماشینچی، ع. ا. (1402). مطالعات تطبیقی در برنامه درسی (ایران و کره جنوبی)، دومین همایش علمی پژوهشمند، بندرعباس.    https://civilica.com/doc/1687416
Anastasiou, S., & Papagianni, A. (2020). Parents’, teachers’ and principals’ views on parental involvement in secondary education schools in Greece. Education Sciences, 10(3), 69. [DOI: 10.3390/educsci10030069]
Aypay, A. (2016). Parental involvement in school: A test of Hoover-Dempsey and Sandler’s model among Turkish parents. Educational Sciences: Theory & Practice, 16 (3), 827-852.  [DOI: 10.1016/j.childyouth.2010.12.016]
Bahramipour, F., Kazemian Moghadam, K., & Haroon Rashidi, H. (2025). The effectiveness of self‑regulation training on self‑perception, social competence, and resilience in children with learning disabilities. Journal of Learning Disabilities, 15(1), 25–42. (Persian) [DOI: 10.22098/jld.2025.15782.2194]
Bermeo, E. (2014). South Korea’s successful education system: lessons and policy implications for Peru. Korean Social Science Journal. 41. 135-151. [DOI: 10.1007/s40483-014-0019-0]
Boon, C., Eckardt, R., Lepak, D. P., & Boselie, P. (2018). Integrating strategic human resource management. The International Journal of Human Resource Management, 29(1), 34-67. [DOI:10.1080/09585192.2017.1380063]
Bray, M., Adamson, B., & Mason, M. (Eds.). (2014). Comparative education research: Approaches and methods (2nd ed.). Springer.
Bureau of Labor Statistics. (2021). Employment projections. United States Department of Labor. https://www.bls.gov/emp/
Byun, S. Y., Schofer, E., & Kim, K. K. (2012). Revisiting the role of cultural capital in East Asian educational systems: The case of South Korea. Sociology of Education, 85 (3), 219-239.  [DOI: 10.1177/0038040712447180]
Çelenk, S. (2018). Parental involvement in Turkish primary schools: A qualitative study. International Journal of Educational Research, 87, 1-10.
Choi, M. (2022). Digital Parent-School Communication in Korea: The Case of KakaoTalk. Asian Journal of Education, 33(4), 78-95.
Choi, Y., & Kim, Y. (2018). Parental involvement and students’ cognitive outcomes in Korea: Focusing on private tutoring. Asia Pacific Education Review, 19 (3), 325-337.
Coşkun, B., and Katıtaş, S. (2021). Parental involvement in secondary education: Perceptions and potential barriers. African Educational Research Journal, 9(2), 418-433.  [DOI: 10.30918/AERJ.92.21.050]
Coşkun, B., Katitaş, S., & Karadaş, H. (2022). The relationship between faculty members’ organizational support perceptions and personal growth initiative levels, the mediating role of general self-efficacy. International Journal of Modern Education Studies, 6(2), 400–422.  [DOI: 10.51383/ijonmes.2022.226]
Epstein, J.L., M.G. Sanders, B.S. Simon, N. Salinas and F.L. Van Voorhis (2002). School, Family and Community Partnerships, 2nd Edition, California: Corwin Press.
Ghasemi, V., & Burhan, N. F. (2014). The impact of parental involvement on academic achievement: A case study in Iran. International Journal of Academic Research in Progressive Education and Development, 3 (4), 1-12.
Gökçe, F. (2015). Parental involvement in school activities in Turkey: A systematic review. International Journal of Progressive Education, 11 (3), 73-85.
Ha, J. C., & Lee, J. W. (2022). Realization of a sustainable high-performance organization through procedural justice: The dual mediating role of organizational trust and organizational commitment. Sustainability, 14(3), 1259. [DOI:10. 3390/su14031259]
Hapsari, E. W., Sudarman, S., & Utami, S. (2023). Sources of students errors in EFL writing in Indonesia. Journal of Academia in English Education, 3(2), 141-160. [DOI: 10.32505/jades.v3i2.4678]
Hosseini, S. A., & Asadzadeh, H. (2018). The effect of parental involvement on students' academic achievement in Iran: A meta-analysis. Journal of School Psychology, 6 (1), 1-15.
Huang, X., Gao, L., Xiao, J., Li, L., Shan, X., Chen, H., Chai, X., Duan, X. (2024). Family environment modulates linkage of transdiagnostic psychiatric phenotypes and features in the developing brain. Biological Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimaging. Online ahead of print. [DOI: 10.1016/j.bpsc.2024.03.003]
Karimi, F., & Sotoudehnama, E. (2016). The relationship between parental involvement and academic achievement in Iranian EFL learners. Journal of Language Teaching and Research, 7 (5), 1005-1013.
Kaya, M., & Erdem, C. (2021). The role of parental involvement in Turkish students’ academic success: A longitudinal study. Journal of Educational Research, 114 (2), 123-135.
Kim, S. W., & Hill, N. E. (2015). Including fathers in the picture: A meta-analysis of parental involvement and students’ academic achievement. Journal of Educational Psychology, 107 (4), 919-934.
Kim, Y. C., & Park, S. (2016). Shadow education and the curriculum and culture of schooling in South Korea. Curriculum Inquiry, 46 (4), 390-410.
Korean Educational Development Institute (KEDI) (2023). Annual Report on Education in Korea 2023.
Kumagai, K. (2019). Career services in Japanese higher education: Current status and future prospects. Asia Pacific Education Review, 20(1), 1-10.
Lee, J., & Shouse, R. C. (2011). The impact of prestige orientation on shadow education in South Korea. Sociology of Education, 84 (3), 212-224.  [DOI:10.1177/0038040711411278]
Ministry of Science, Research and Technology. (2021). Scholarships. Retrieved July 7, 2023, from https://en.msrt.ir/scholarships
Mohammadi, M., & Abdi, H. (2020). The role of family in academic achievement: A qualitative study in Iranian context. Journal of Family Research, 16 (1), 45-60.
Nazarzadeh Giglou, S., Alaei, S., Mohsenpour Ghareghasamloo, S., & Salhshour Kourabbaslou, A. (2024). The effectiveness of intra-family relationship enrichment (with parental participation) on social skills and emotional dysregulation in students with specific learning disorders. Journal of Learning Disabilities, 14(2), 45–62. (Persian) [DOI: 10.22098/jld.2024.12978.2096]
OECD. (2018). Higher Education for Development, Vision 2030. OECD Publishing. [DOI: 10.1787/9789264301665-en]
OECD. (2023). PISA 2022 Results: Learning during crisis. Paris: OECD Publishing.
OECD (2024), PISA 2022 Results (Volume III): Creative Minds, Creative Schools, PISA, OECD Publishing, Paris.   [DOI: 10.1787/765ee8c2-en]
Park, H., & Byun, S. Y. (2015). Why are teachers afraid of curricular autonomy? Contradictory effects of the new national curriculum in South Korea. Asia Pacific Journal of Education, 35 (1), 20-33.
Park, S., & Holloway, S. D. (2017). The effects of school-based parental involvement on academic achievement at the child and elementary school level: A longitudinal study. Journal of Educational Research, 110 (1), 1-16. [DOI: 10.1080/00220671.2015.1016600]
Rashidi, N., & Moghadam, M. (2015). The impact of parental involvement on children's academic achievement in Iran. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 171, 135-141.
Safari, M., & Tahmasbi, S. (2017). The role of parental involvement in academic achievement of Iranian high school students. Journal of Educational and Management Studies, 7 (2), 1-7.
Schleicher, A. (2022). World Class: How to Build a 21st-Century School System. OECD Publishing.
Tumkaya, S. (2017). Velilerin okulda egitime katilim turlerinin bazi degiskenlere gore incelenmesi [Investigation of parents' participation types in education according to some variables]. Cukurova Universitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi [Cukurova University Journal of Institute of Social Sciences], 26(2), 83-98.
Umran Sahin. (2019). Parents' Participation Types in School Education. International Journal of Educational Methodology, 5(3), 315 - 324.
UNESCO. (2015). Education for Sustainable Development: A roadmap. Retrieved from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000233564
UNESCO (2022). Reimagining our futures together: A new social contract for education. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.
Wang, M. T., & Sheikh-Khalil, S. (2014). Does parental involvement matter for student achievement and mental health in high school? Child Development, 85(2), 610-25 [DOI:10.1111/cdev.12153]
Wang, Y., Marosi, C., Edgin M., & Horn S. S. (2021). The Role of Parental and Teacher Support in Adolescents’ Academic Self-Efficacy and School Engagement. Journal of Youth and Adolescence, 1939–1951. [DOI: 10.1007/s10964-021-01470-8]
World Bank. (2019). Higher Education and Development: The Role of Governments and Public Policies. World Bank Group. [https://openknowledge.worldbank.org/handle/10986/31350]
World Bank (2023). The State of Global Learning Poverty: 2022 Update. Washington, DC: World Bank Group.
Yazdanparast, S., Ranjbar Zeinali, M., & Gorji Mehlabani, Y. (2022). The relationship between higher education and the job market. The First International Conference and the Fourteenth National Conference on Education.
Yıldırım, İ., & Demir, S. (2016). The relationship between parental involvement and students’ academic achievement in Turkey: A meta-analysis study. Educational Sciences: Theory & Practice, 16 (5), 1621-1641.
Zare, H., & Ghasemi, A. (2019). Parental involvement and academic achievement: A case study of Iranian students. International Journal of Educational Psychology, 8 (2), 123-140.
 
روان شناسی مدرسه و آموزشگاه
دوره 14، شماره 2
تیر 1404
صفحه 27-44

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار